‘Na Hamborn overnachtten zij in de ruïne van de Wifilisburcht. Koud, nog nat en verkleumd ontdekten de reizigers de volgende dag dat enkele mijlen verderop de nederzetting Adena gelegen was. Zij werden er gastvrij ontvangen, gevoed en uitstekend verzorgd. Met het dringende verzoek toch absoluut een dag langer te blijven om weer op temperatuur te komen. En ook om de verschrikkelijke buien af te wachten. Het moest toch eens ophouden te regenen? Dat deed het echter niet, dus trokken zij na de rustdag weer verder.
Bij de burcht van de heren van Büren, bij het samenvloeien van Alme en Afte werd de nog kleine nederzetting met toestemming van bisschop Bernhard van Paderborn uitgebouwd tot een heuse stad. De pelgrims verbleven ook hier enkele dagen. Zij werkten voor hun kost en inwoning, in de hoop dat het weer zou verbeteren.’

De pelgrims waren de eerste dagen nog door bekend gebied getrokken. Zij konden vasthouden aan hun route, hoefden niet per se bang te zijn voor afgesloten paden. Wanneer de weg niet langer bekend was, volgden zij de vaste paden of vroegen onderweg naar de richting. Ging het mis, liepen zij eenvoudig de extra mijlen. Wie zou het kunnen navertellen? Wie wilde zich erover ergeren?
De hedendaagse pelgrim vertrouwt op allerlei navigatie-apps en anders de tekens van de uitgezette paden. Als hij daarop vertrouwt, moet hij alsnog de route regelmatig checken. En niet wanneer het al kilometers te laat is. In dorpen en steden valt het snel genoeg op; in de uitgestrekte bossen kan er altijd een pad minder zichtbaar zijn. Met, zoals gezegd, meerdere extra kilometers onder de voeten. Vloeken, schelden en tieren helpt niet, het lucht wel op.
Uiteindelijk van Nordborchen, via een omweg naar Wewelsburg. Doorgelopen naar Ahden en daarna naar Büren, deels langs de kabbelende Alme. Door de vermoeidheid niet overal evenveel kunnen genieten. Maar de Weg is de Weg, waar deze ook heenleidt. Toentertijd hadden de pelgrims alle tijd, werden niet opgejaagd. De hedendaagse pelgrim wil alleen maar naar de volgende bezienswaardigheid. Gehaast en opgejaagd, mist hij het werkelijke doel van een pelgrimsreis.
Scito te Ipsum!