‘De opklaringen waren van korte duur geweest. De reizigers waren ’s ochtends vanaf de kapel bij stralend weer vertrokken. Spoedig begon de lucht echter dicht te trekken en tegen het middaguur begon het opnieuw te regenen. Het was gelukkig niet meer zo erbarmelijk koud als tijdens eerdere dagen, maar de doorweekte kleding maakte het reizen zeer vermoeiend. De monnik en zijn jonge begeleider bevonden zich sinds Warsten al op de Kriegerweg. De drukke handelsweg van Paderborn naar Siegen. Bij de hoeve Boydenbeke (Büemke) nabij Eslohe was het mogelijk geweest om te overnachten.’

Een dag met twee gezichten, wat een vreemde gewaarwording. Het begon niet geweldig, want: niet best geslapen. Veel onrust! Veel gedoe om te ontbijten, niet gelukt. Betalen van de kamer bleek bijna onmogelijk, want: niemand aanwezig. Zeer gefrustreerd op weg. Amper buiten het dorp, sloeg de stemming al om. Diep ademhalen en gaan. Ik had me voorgenomen om iedere stijging en beklimming heel rustig aan te doen. Dat is wonderwel gelukt en daardoor veel minder pijnscheuten onderweg.
Genoten van alle vogelmuziek die mij luid en duidelijk begeleidde. Twee keer contact met een grote roofvogel door terug te fluiten. De eerste cirkelde wijd om mij heen, maar kwam toch steeds dichterbij. Opeens kwam in me op dat ik uit moest kijken voor een dropping. En direct daarop kwam de poging mij onder te poepen. Daarna vervolgde het prachtige dier haar weg, hoog boven iedereen verheven. De tweede was veel nieuwsgierig vloog op amper 10 meter boven mij, maar ik bleek niet interessant. En met een paar machtige klappen was ze uit het zicht verdwenen. Enkele andere tekens waren ook zichtbaar onderweg. De ezelin Klara met haar vrienden en in het volgende dorp de Ardea Alba, de witte reiger.
De lange rechte weg door Elspe was dodelijk saai. Het maakte de vermoeidheid des te meer voelbaar. Na een laatste klimmetje ging het bijna alleen nog heuvelafwaarts. Opnieuw een etappe volbracht.