‘Vanaf hier zouden zij een andere nog drukkere handelsweg volgen: de Heidenstrasse of oude handelsweg van Aken en Keulen naar Kassel en verder naar Leipzig. Op weg naar Elspe hadden de pelgrims net voor het riddergoed Huis Valbert een lift aangeboden gekregen van een benedictijner monnik. Deze was met een volgeladen grote kar met grote fusten bier onderweg naar de Waldenburcht bij Attendorn. In die vesting zou hij overnachten en de volgende dag doorreizen naar de parochie van Meinerzhagen.’

Het is een uitdagende dag geweest. Zoals iedere dag stuiter ik direct weer tegen de stijl oplopende paden. In kan alleen mezelf verwijten, want ik heb zelf de routes uitgezocht. Van vallei naar vallei, omhoog en weer omlaag. Gisteravond was er al twijfel over de keuze van het juiste pad, vandaag werd die alleen maar groter. Maar: de Weg is de Weg zoals een wijze monnik ooit placht te zeggen. Via de ruïne van de Waldenburg, langs een groot stuwmeer, verdwijn ik de heuvels in. Berg op en weer omlaag. Na uren heb ik nog steeds het gevoel dat het totaal niet vordert. Het wordt warmer en warmer, tot het mooie weer omslaat in onweer. Ik heb er weinig hinder van, de regen werkt even verkoelend.
Eindelijk bereik ik Meinerzhagen. Plotseling laat de heupriem van de rugzak het afweten. Een van de banden is volledig uitgescheurd. Dat wordt de komende dagen een extra lastDe laatste twee kilometer wordt ik nog eens getrakteerd op een verfrissende bui. Al met al weer een enerverende dag. Het bleek moeilijk om het overzicht te behouden. Ook al wezen prachtige roofvogels mij keer op keer de weg.