Bij het vertrek ben ik nog in dermate hogere sferen dat ik prompt in de verkeerde richting loop. Ik wist dat ik mij op de Jakobsweg bevond, alleen vergat ik in alle euforie dat de routes op die paden altijd in twee richtingen worden aangeduid. Gelukkig kost het me ‘slechts’ een extra kilometer. Hoog boven mij vliegt een hele grote roofvogel. Aan de spanwijdte te oordelen zou het iets van een arend of zelfs adelaar(?) kunnen zijn. Hoog boven het landschap houdt zij ten allen tijde het overzicht, ziet het hele plaatje en maakt zich geen zorgen over de kleine misstapjes onderweg. Al snel kom ik op de K-18 terecht, een bochtige en onoverzichtelijke doorgaande weg. Met de gedachte aan de roofvogel besluit ik toch maar om een stuk door het bos te gaan, met het risico nog weer verkeerde paden in te slaan. In die bossen wordt door families en vriendengroepen gepicknickt en feest gevierd: het is 1 mei, de dag van de arbeid.

Zoals gezegd volg ik tijdens de wandeling van vandaag delen van de Westfaalse Camino. Met enige regelmaat zie ik dan ook de welbekende geel-blauwe aanwijsbordjes. Waar zij de omweg via Brakel maakt, volg ik mijn eigen pad langs de Schäferhof, de Hinneburg en Schloß Hainhausen, bezittingen van de vroegere heren van Brakel. Bij de laatste ben ik inmiddels weer op het bekende pad. Midden in het bos maak ik, bij een vork in de weg, mijn eigen route weer te volgen. Het Jakobspad gaat links, in de richting van Ovenhausen om tenslotte in Corvey te eindigen. Ik ga rechts, via Bosseborn, om uiteindelijk bij mijn overnachting in Höxter aan te komen.

Uiteraard ga ik na het opfrissen ook nog kijken bij de abdij, de nieuwsgierigheid wint het toch. Officieel eindig het pad echter morgen.