Het verhaal van de Quedam Narracio werd geschreven door een anonieme auteur. Historici menen dat de scribent in ieder geval afkomstig moet zijn uit het kamp van bisschop Wilbrand von Oldenburg, de opvolger van de vermoorde Otto von Lippe. Aangezien hij zich op diverse plaatsen lovend uitlaat over de Friezen in het algemeen, vermoed men zijn geboortegrond daar te kunnen plaatsen.

Over de juistheid van zijn verhaal zegt Anonymus het volgende:

     “In het jaar des Heren 1232, op 31 oktober, de dag voor Allerheiligen, zaten wijze en betrouwbare mannen met een uitstekend geheugen te Groningen in vergadering bijeen. Geestelijken en leken van hogere leeftijd, sinds lang verbonden aan het Hof van de Utrechtse bisschoppen. In een ernstig gesprek, zoals de zaak vereiste, riepen ze de daden in herinnering van die bisschoppen die ze zelf goed gekend hadden en van degenen over wie ze van ouderen naar waarheid hadden vernomen, vooral over Groningen, Drenthe en Coevorden.”

Dit is een helder gegeven, het probleem is echter dat de Quedam Narracio in feite de enige historische bron is over de Drentse Vrijheidsstrijd. En zoals deskundigen dan plegen te zeggen: één bron is geen bron. Daarbij moet men ook niet vergeten dat de oudste nog bestaande kopie van de Quedam een afschrift is uit de veertiende eeuw. Dit is dus NIET het origineel!

Het bestaan van genoemde bisschoppen is redelijk goed te controleren, over hen is meer dan alleen dit verhaal bekend. Al blijkt ook hier dat niet iedere gegeven familieafkomst niet door elke historicus geaccepteerd wordt. De Hollandse en Gelderse graven zijn historisch ook wel te plaatsen, maar de prefecten, burggraven en kasteleins een stuk minder. Om ook hen een bestaansrecht te geven was een intense speurtocht nodig. Tegenwoordig hoeft een onderzoeker niet meer perse naar een bibliotheek, de archieven zijn online vaak uitstekend te doorzoeken.

Naast Wikipedia en allerlei almanakken, zijn er ook onnoemelijk veel stamboomsites. Er zijn er die tot de tijd van Karel de Grote, of zelfs verder, teruggaan. En allemaal familie, uiteraard. De ene genealoog laat heer X met dame Y trouwen, zonder enig bewijsmateriaal. De volgende stamboomspecialist neemt die gegevens over en benoemt zijn bron als historisch correct. Via Google-books is het mogelijk om ook de boeken van historici als Matheus, Ubbo Emmius en Pickardt te lezen. Naast allerlei kronieken en geschiedbeschrijvingen der Nederlanden. Nu, met alle mogelijkheden van het internet, blijkt dat ook deze geschiedschrijvers zich niet altijd baseerden op feiten. Ook zij namen zaken voor waar aan of vertaalden het verhaal van Anonymus op hun eigen wijze.

En dit gaat dan alleen nog maar over het geschiedkundige deel van het Oversticht. Voor alle andere onderwerpen van het boek golden dezelfde moeilijkheden. Meningen vaak belangrijker dan feiten. Over het algemeen zocht ik naar een soort hoor en wederhoor. Als ik op meerdere websites en boeken een gelijksoortige opinie vond, nam ik dat als uitgangspunt voor het verhaal. De informatie over gnosis en het oorspronkelijke christendom zijn door de jaren heen gevonden in de vele apocriefe boeken en andere gnostische werken.

Dit alles heb ik op mijn eigen manier geïnterpreteerd en met elkaar verbonden in de Kroniek van Coevorden en de zoektocht van Ditmar van Hulsvoorde.

De lijst toont een groot aantal websites, ook al zijn het lang niet alle. Te vaak vergat ik in mijn enthousiasme ook de link van een bron op te slaan, waarna ik die gegevens dan ook zelden nog weer terugvond. De links zijn te volgen, voor de geïnteresseerden. Misschien komt u tot een geheel andere conclusie met betrekking tot bepaalde personen of gebeurtenissen. 1227 is een roman, gebaseerd op historische personen. Zij pretendeert niet feitelijk juist te zijn.