Het was voor de jonge reisgenoot belangrijk om de buitenissige rijkdom van een bisschopsstad te ervaren. Daarom vertrokken de pelgrims in de richting van Münster. De lange, rechte en saaie wegen voeren langs Altenberge en Nienberge. Het grote verschil met gisteren is het drukke verkeer. Het ergste van die drukte is daarbij al het aangereden en gedode wild, waaronder een hele jonge ree. Het is een hartverscheurend moment het jonge beestje te zien liggen en haar moeder op een kleine honderd meter te zien staan. Hulpeloos en wanhopig piepend om haar jong. Ik kan en wil mijn tranen niet onderdrukken. Als eerbetoon besluit ik ter plekke om het beestje en haar moeder te vereeuwigen in mijn boek. Ook al zal die scéne zich een stuk verderop op de route gaan afspelen.

In Münster wandel ik langs het nieuwere paleis van de prinsbisschop in de richting van de Dom en de middeleeuwse residentie van de prelaat. Het eerste gebouw is imponerend maar door haar bouwstijl ook vrij patserig, het tweede valt tegenover de kathedraal amper op. Ik loop nog even naar binnen bij de Dom, om een indruk van het godshuis te krijgen. Het pakt me niet, misschien ben ik door de lange, drukke wegen te veel afgestompt vandaag. Snel vervolg ik mijn weg naar het Mauritzviertel waar mijn herberg zich bevindt.