Na het vertrek uit Schloß Neuhaus blijf ik aan de noordzijde van Paderborn om zo snel mogelijk de stad achter mij te kunnen laten. Opnieuw kies ik voor een aanpassing van de route. Via Benhausen wandel ik naar Neuenbeken. Eerst een heel stuk over het fietspad, vanaf de Steinbruch am Hanstein ook over bospaden en hele smalle weggetjes. Na Altenbeken volg ik de Mittelweg door het bos. Ik hoef op deze manier niet dwars door Bad Driburg te wandelen.

Wanneer ik bij de Knochenhütte het bos uit kom, valt mijn mond open van verbazing. Het uitzicht is prachtig! Het golvende landschap met groene weiden en donkergroene bossen, de prachtige lichtblauwe lucht met hier en daar wat wolken. Op de voorgrond een weidse vlakte met paardenbloemen en iets verderop een weiland met meerdere paarden. Die sierlijke dieren horen bij een hoeve die ik kan zien liggen. Ik weet instinctief: Broeder Dankwart is thuis.

Het laatste stukje lijkt het alsof ik op wolken loop. Eindelijk is de ware reden van deze weg naar Corvey bekend. Ik heb de herkomst van de benedictijner ontdekt en op deze manier ontwikkelt zich een groot deel van het verhaal zich als vanzelf. Ook al komt het uiteindelijk pas in deel 2 ter sprake. Ik ben op de goede weg.